Lakiery bezbarwne

W systemach lakierów dwu- lub wielowarstwowych zewnętrzną warstwą zamykającą całą naprawianą powłokę jest lakier bezbarwny. Głównym zadaniem dla lakieru bezbarwnego, obok walorów estetycznych, jest ochrona powłoki przed erozją z otoczenia, zadrapaniem bądź pochłanianiem oparów lub cieczy oraz odbarwianiem podczas emisji promieniowania UV.

Lakier bezbarwny, zasada działania

Lakier bezbarwny ma za zadanie połączenie się z warstwą spodnią kolorowa lub bezbarwną. Warstwa barwna to zazwyczaj lakier bazowy kolorowy solidowy bądź niejednorodny, z elementami odbijającymi bądź rozszczepiającymi światło dla uzyskiwania wspaniałych efektów wizualnych. W ekskluzywnych wylakierowaniach, przy wielowarstwowej powłoce, łączy się z przeszlifowaną warstwą barwionego lakieru bezbarwnego w celu uzyskania lepszego połysku oraz gładkości.

Na rynku mamy wszelkie możliwe rodzaje lakierów bezbarwnych dla lakierowania pojazdów samochodowych. O niskiej zawartości części stałych poniżej 30% – LS (od Low Solid ang.) – np. w aerozolach do zaprawek, przez lakiery budżetowe o średniej zawartości części stałych około 40% – MS (od Medium Solid), następny rodzaj to lakiery o wysokiej zawartości części stałych około 50% – HS (High Solid), a najlepsze to lakiery o bardzo dużej zawartości części stałych około 60% – VHS (Very High Solid). Charakterystyczne jest to, że im mniej części stałych w lakierze, tym więcej należy dodawać rozcieńczalników w celu przygotowania mieszaniny do aplikacji, oraz więcej warstw należy nakładać na powierzchnię, aby uzyskać właściwe pokrycie lakierem bezbarwnym w granicach 50 – 60 µm. Niestety, nadmiar rozcieńczalników wpływa na połysk lakieru – traci on połysk w czasie eksploatacji, co wymaga od czasu do czasu polerowania bądź dodatkowej warstwy nabłyszczającej. Jedynie lakiery klasy VHS nie wymagają dodawania rozcieńczalników podczas aplikacji – wystarcza dodatek utwardzacza w proporcji zgodnej z instrukcją, przez co zajmują najwyższe miejsce w hierarchii lakierów rozcieńczalnikowych.